Konfüzyonel bİr Günaydın..

çalan telefona gözleri yarı açık bir şekilde kalktığını sonradan olayı anlattığımda bile hatırlamıyordu. arayan bendim. bir haftadır işe gittiğini varsayıyordu ama biz ne yazık ki ortada görünen kişinin o olmadığından emindik. telefonu açtı ve sanki bilgisayarla konuşuyormuşum gibi tepkiler verdi.konuşanın o olduğundan emin olmak için oynadığı fifa oyununun versiyonunu sordum.cevap doğruydu! bir konuşma çabasına girmekten ziyade sadece sorduğum sorulara cevap veriyor veya sanki bunu yapması uzaylılar tarafından bildirilmiş gibi söylediklerimi sadece tekrar ediyordu. bir günaydına karşı sadece bir günaydın alabiliyordum. ekstra bir kelime duymak maaşıma her ay zam almak gibi bir şeydi tabi günaydının ardından canım gibi sözler etmediysem...sorulan sorulara cevap alma konusunda da o kadar şanslı olduğum sayılmaz.sanki kendi kafasında bir gidişat belirlemiş gibi beni çılgına çevirebilen bir cevap kapasitesine sahip.mesela dişlerini fırçaladığına dair bir soru sorduğumda karşılık olarak Alice Harikalar Diyarında filminin sonunu dahi dinliyor olabilirim.tabi o filme gitmediysem ve gerçekten izlemek istiyorsam trajikomik bir durum yaratabilirim kendime o vakitte. iyi tarafından bakılırsa konuşmaya başladığımda sözümü kesmeden dinlemesini taktir edebilirim herhalde. lakin sorduklarıma yaratıcı bir beynin içten kahkahaları ile birlikte benimle alay geçerek cevap verdiğini düşündüğüm zamanlar da olmadı değil . bu olay gerçekten çileden çıkarıcı.ne yazık ki kapitalizm sisteminde ekmek elden su gölden deyimi tarihe karıştı ve para kiminse söz de onun. patron oğlunu benim uyandırmamı istiyorsa 'oğul kaldırıla' nidalarıyla bu gerçekleşecektir.tabi bu sırada içimden geçirdiğim küfürler genelde ağzımın içindeki tükürüklerle birlikte deforme olur. yine de arada bazı faydalı bilgilere ulaşmadım değil. mesela kasanın şifresi gibi...