16 Eylül 2010 Perşembe

Nazi kampında esir kalan apartman katları!



Nazi kampına benzer bir kamp arife günü pişirilmek üzere masanın üstünden alınan büzme tatlılarının küflenmiş olduğu görülmesi üzerine Asyanın batısında gizli bir yer altı mutfağında kurulmuştu. Yıllardır anne olarak tanıdığım faşist kadın evdeki tatlıları yapmakla yükümlü olduğu için nişasta, un, süt, zeytin yağı, kabartma tozu, yumurtaları yönetimi altına almış, yandaşlarıyla birlikte bu malzemelerden bir apartman katı hamuru hazırlayarak tatlı haline gelmesi için de önce fırınlardan geçmesini sonra da şerbet adı verilen işkence aletinin içine atılması için ilk işlem olarak tahta sofranın başına elinde oklavalarıyla oturmuşlardı. Toplama kampına aldığımız bu karışım Gestapo olduğumuz için ilk bizim elimizden geçiyordu. Biz belli bir şekle şemale erdirince beşer beşer daha üst yetkiliye teslim ediyor onlarda fırına hazırlıyordu. Fırında yakılacak olan bu hamur yarına insanlar dediğimiz doğaüstü varlıklara birer nimet olacaktı,bu yüzden var gücümüzle çalıştık. Yaptığımız şeyin ne kadar doğru olduğunu büzme tatlısının bize ihanet etmesiyle anlayamadık, fakat bizde oluşan kin hırsa dönüştü ve hamuru fırına hazırlama saatimizi azalttı. Hamurları açma işlemi bittikten sonra tepsilere dizilen apartman katı tatlısı hamuru çabuk yanmaları için üzerine yağ ve ceviz eklenerek fırına sürüldü. Tamamen çaresiz ve bitap düşmüş hamurlar kapalı kaldıkları fırının içinde cevizlerin üzerinde yarattıkları acıyla kıvranıyor,fırından kaçmak için ne kadar çaba harcasalar da kapalı kapılardan bir çıkış yolu bulamıyorlardı. Dakikalar sonra istenilen kıvama gelince fırından çıkarılan pişmiş hamur kalıpları için artık bşr anlam ifade etmeyen hayat bundan 50 yıl sonra apartman katı katliamı olarak bir anlam kazanacak ve her yılın arife günü apartman katları yapılarak anılacaktı. Ertesi gün insanlardan aldığımız tepkilerle güçlenen Apartman katı katliamı tüm ülkeye egemen olmuş ve amacından sapmaya başlayarak diğer tatlı çeşitlerine genellenmişti. Buradan yetkililere sesleniyoruz: Afiyet olsun!

2 yorum: