Ayinlerimizi seçtiğimiz binanın en üst katında yaparız.Yediden yetmiş yediye her yaşta insan ayinlere katılmak istiyorsa kapılarımız sonuna kadar açıktır.
O günde gene bir apartmanın en üst katında genişçe bir salonda bulunuyorduk. Hava pembe, mor karışımıydı ve gök gürlüyordu ince çizgiler eşliğinde. hep birlikte salonda dururken gök gürlemeler şiddetini arttırdı. dışarıda rüzgar başlamış ve gittikçe artan hızıyla yorulmuş görevini fırtınaya devretmişti.Evin diğer iki odası cennet ve cehennemi temsil ediyordu. oradaki çocuğu kucağıma aldım ve cennete girdim fakat kapıda ayama bir ip dolandı.ondan kurtulduktan sonra 'acaba cehenneme mi gitmem gerekiyor' diye orada bulunan bir arkadaşıma sordum.o da'o ölünce belli olur' dedi.bir de muhtar amca vardı gördüğüm.dünyayı dışarıdan izleme şansına ilk defa erişmiştim.sadece gökyüzünü görebildiğim için çıkan yangınları, oluşan hortumları görebiliyordum.dünya gitgide daha hızlı dönmeye ve güneş tutulması misali yörüngesinden hızla ayrılmaya başladı.en sonunda da bulunduğu yerden aşağıya düştü.cennetin odasında giden dünyanın arkasından bakarken oksijen kaynağımızın da dünyayla beraber gittiği aklıma geldi.minik çocukla beraber bulunduğumuz apartmanın en altına inmeye başladık merdivenlerden ve arkamızdan karanlık bir insan geliyordu.En alt katta yeni bir dünyaya açılan kömürlüğe çocuğu bıraktıktan sonra arkamızdaki karanlık adama izi belli etmemek için ben yoluma devam ettim.o da benim peşimden geldi ve kaybolan dünyamızın ardından biz de yollara düştük.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder