Hatırladığım kadarıyla 1791 yılında yatmıştım akıl hastanesine. arkamdan çevrildiğini sandığım senaryonun yazarının bizzat kendim olduğunu anladığımda Philippe Pinel ile tanışalı 6 ay olmuştu. o gelmeden önce ne yaptılarsa kafamdaki seslere çözüm bulamadılar. . normlara karşı gelmekten ötürü girdiğim hapishaneler, sosyal çevreye uyum sağlayamamamdan dolayı adımın deliye çıkması ve ardından çevremdekilerin bana bakışları...şimdi hak vermeden edemiyorum
Fransız İhtilalinin patlak verdiği yıllardan kalma bir serüvendi benimkisi. Mutlak monarşinin hegemonyasında yaşayan Fransa'da artık cumhuriyetin gelmesi gerekiyordu.ben ve yoldaşlar bunun için girişimlerde bulunmuştuk bile.hazırlıklar başladıktan kısa bir süre sonra nasıl olduysa yanımdaki insanlar bana kimle konuştuğumu sormaya başlamışlardı. halbuki ben yeni katılan bir yoldaşla kafamızın uyuşması nedeniyle mecmuadaki her bir haberi yorumlar olmuştuk. diğerlerinden ayrılan görüşlerimiz bizi birbirimize daha çok yakınlaştırmıştı. bu yakınlaşma sonucu diğerlerinin bize karşı cephe almasına, sürekli bizim hakkımızda konuşup arkamızdan iş çevirmelerine sebep olmuştu. grup içinde bölünme yaşanıyordu,bu ise bizi zayıflatıyordu. gittikçe artan saldırgan davranışlarım ve arkadaşlarımın arkamdan iş çevirdiği düşüncesi sonrasında onları ele verme isteği beni bir kaç kez hapse girmeye sürüklemişti.ve sonraki durak olan şuan içinde bulunduğum Bicetre Düşkünlerevi...iplere gerdiler olmadı,suyu hortumla üstüme tuttular, kelepçeleyip dört duvar arasına koydular genede bir sonuca ulaşamadılar. normal şartlarda iyileşme olanağını sağlayarak benim işlevselliğimi geri kazandıran Psikiyatr Pinel'den sonra ben ve arkadaşlarım artık dünyaya uyum sağlamaya başlayabilmiş, varolan cumhuriyet rejimi içerisinde Fransa'da torunlarımızla birlikte yaya yollarında yürümeyi başarmıştık. kafamda yarattıklarımı hacı dürbününe sıralayıp yaya yolunda satmaya başladık torunla ve Fransa'da seyyar satıcılık tarihini başlatmış olduk.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder